zondag 24 augustus 2014

Terug in de lucht

Na een "pauze" van meer dan drie maanden vanwege een schouderblessure, eindelijk weer eens in de cockpit gekropen. Wel weer even wennen, hoor!
Dus heette de les ook "refamiliarisatie": het opnieuw bekend raken met het toestel. Lekker sturen, klimmmen, dalen, stalls, een paar circuitjes...

De basis zat er nog wel aardig in, maar de details, dáár gaat het om hè? Met name aan het eind van het uur, tijdens de circuitjes, had ik al aardig wat energie verbruikt en was ik niet meer zo scherp. Dat resulteerde zelfs op een gegeven moment in een "stuiteraar"; een landing met te hoge snelheid en een geforceerde daalsnelheid. Het is de bedoeling dat je gewoon zo langzaam gaat vliegen dat het vliegtuig zichzelf niet meer in de lucht kan houden. Probeer je te dalen door de neus naar beneden te duwen, dan loopt de snelheid op en krijg je dus meer lift. Dat was het geval bij die ene landing. Probeer je dan de neus weer omhoog te trekken en op het hoofdlandingsgestel te landen, dan begint het toestel in het gunstigste geval weer te klimmen. In een minder gunstig geval raak je met de wielen de grond, wat nog een extra kracht omhoog levert. Alleen deze kracht grijpt aan àchter het zwaartepunt, dus dat zorgt er voor dat je neus weer naar beneden gedraaid wordt. Dat is het klassieke recept om vervolgens met je neuswiel eerst de grond weer te raken en daar kan die neuswielconstructie niet goed tegen. Gelukkig had ik op hetzelfde moment als dat mijn instructeur wilde ingrijpen de goede reactie: gas er op en doorvliegen. Een go-around, deze keer omdat het moest (en niet omdat er een denkbeeldige koe op de landingsbaan zou staan).


Verdere landingen gingen overigens wèl "goed genoeg", maar enige verbetering was geen overbodige luxe.

Dus ging de volgende les alleen maar over circuitjes draaien. Met een ruime briefing vooraf en maar twee uur het vliegtuig geboekt, plus een boeking van een ander er achteraan, en dan ook nog moeten tanken, ging het uiteindelijk maar over een 40 minuten vliegtijd. Toch nog 5 landingen gemaakt, waarvan de laatste nagenoeg geheel zelf gedaan en boterzacht was. Ook stond er een behoorlijke wind, maar goed in de richting van de baan. Dus opletten met de dwarse stukken van het circuit ("Crosswind leg" en "Base leg") qua opsturen. Ook dat ging deze keer beter dan dat het ooit gegaan was, dus dat geeft de burger moed. Ik ben er drie maanden uit geweest en in minder dan twee vlieguren zit ik weer boven het niveau van voorheen.
Circuitjes zijn al veel beter van vorm en veel consistenter :)


Turning final rwy 23

1 opmerking:

  1. Mooi verhaal en leuk filmpje, blijven oefenen en het gaat steeds meer vanzelf.

    BeantwoordenVerwijderen