We hadden om een uur of 4 afgesproken bij Zelf Vliegen in Lelystad. Zoals altijd was ik aan de vroege kant. Na één bakkie kwam Erwin al binnengelopen, dus no problemo. Eerst even wat gekletst; want we kenden elkaar alleen via Airwork, facebook, en SMS. Bovendien spetterde het nog wat, dus we zouden dit buitje even uitzitten.
Toen het eenmaal droog was, heeft Erwin de SP-ACY uit de hangar getrokken en een walkaround gedaan. Prachtig om van zo dichtbij te zien, zo'n nieuwe kist. Het grote moment was daar: inklimmen en motor starten. Ik zat met mijn rechter schouder tegen de body aan, maar daar heb ik geen moment last van gehad. De canopy is bij de SP-ACY niet geheel standaard, om wat meer hoofdruimte te geven, dus dat zat wel goed. De dun ogende kussentjes op de stoelen zaten verrassend comfortabel. Ook het feit dat de rugleuning niet bijzonder hoog is heb ik geen moment als probleem ervaren. Gewoon een comfortabele zit :)
Ik had de checklist inmiddels al een keer of vijf bestudeerd, dus ik kon de opstarthandelingen goed volgen. Eigenlijk best eenvoudig, als je eenmaal weet waar welke schakelaar zit. In tegenstelling tot de C172 van vorige week, heeft de AT-3 geen nose wheel steering, dus sturen tijdens het taxiën is met differential brakes. Het grote roervlak doet heus wel wat, maar dan moet je ook genoeg propwind maken..Het duurde even voordat de olietemperatuur in het groen kwam, dus alle tijd voor de pre-take-off checklist. En toen was het vliegen geblazen.
De wind was nagenoeg pal op de neus bij een take-off rwy 05. Al snel waren we los van de grond, ondanks een startgewicht dat richting MTOW moet hebben gelopen (2 ppl, plus ~3/4 fuel). Even best rate of climb gedaan en daarna best angle. Met een level off naar 100 kts getrokken, en dan een rappe klim met zo'n 2500 fpm. Die voel je wel :) Leuk! Op 2500 ft bleven we nog netjes onder de toch steeds dikker wordende wolken, waar af en toe wat lichte regen uit viel. Daar was overigens niets van te merken in de stabiliteit. Met de juiste trim kon je de stick gewoon loslaten en dan gebeurde er niets. Als een scherp mes door de warme boter!
Tijd voor het bochtenwerk. Door het relatief lage langstraagheidsmoment, laat de AT-3 zich zeer gemakkelijk "op één oor" leggen. Na een paar reguliere bochten gaf Erwin even een demonstratie van wat er allemaal kan en mag met een AT-3. Indrukwekkend! Dat komt dicht in de buurt van aerobatics :) Wat een versnellingen; lekker!
Ik heb dan wel niet het toestel zelf bestuurd, ik heb wel alles meegevoeld aan de stick en de pedalen. De AT-3 vraagt er om, intensief gevlogen worden. Veel stickNrudder, zogezegd. Continue bezig gecoördineerd bochten te vliegen. Dat maakt het een "fun plane to fly" en een goede leermeester.
Zeker een kandidaat voor een participatie. Maar ik wacht nog even af een beslissing te nemen totdat ik in ieder geval ook in de DA-20 meegevlogen heb. Daar had ik al een afspraak voor staan, maar die is niet doorgegaan, omdat het toestel in onderhoud was op die dag. Nu is de eerstvolgende mogelijkheid pas in Oktober, maar wat in een goed vat zit...
Ook zou ik graag een rondje met een Aquila A210 maken, want die staat ook nog steeds op mijn kandidatenlijstje. Die is nog niet aangeschaft bij KLM Aeroclub, dus dat zal dan via een andere ingang moeten.
Toen het eenmaal droog was, heeft Erwin de SP-ACY uit de hangar getrokken en een walkaround gedaan. Prachtig om van zo dichtbij te zien, zo'n nieuwe kist. Het grote moment was daar: inklimmen en motor starten. Ik zat met mijn rechter schouder tegen de body aan, maar daar heb ik geen moment last van gehad. De canopy is bij de SP-ACY niet geheel standaard, om wat meer hoofdruimte te geven, dus dat zat wel goed. De dun ogende kussentjes op de stoelen zaten verrassend comfortabel. Ook het feit dat de rugleuning niet bijzonder hoog is heb ik geen moment als probleem ervaren. Gewoon een comfortabele zit :)
Ik had de checklist inmiddels al een keer of vijf bestudeerd, dus ik kon de opstarthandelingen goed volgen. Eigenlijk best eenvoudig, als je eenmaal weet waar welke schakelaar zit. In tegenstelling tot de C172 van vorige week, heeft de AT-3 geen nose wheel steering, dus sturen tijdens het taxiën is met differential brakes. Het grote roervlak doet heus wel wat, maar dan moet je ook genoeg propwind maken..Het duurde even voordat de olietemperatuur in het groen kwam, dus alle tijd voor de pre-take-off checklist. En toen was het vliegen geblazen.
De wind was nagenoeg pal op de neus bij een take-off rwy 05. Al snel waren we los van de grond, ondanks een startgewicht dat richting MTOW moet hebben gelopen (2 ppl, plus ~3/4 fuel). Even best rate of climb gedaan en daarna best angle. Met een level off naar 100 kts getrokken, en dan een rappe klim met zo'n 2500 fpm. Die voel je wel :) Leuk! Op 2500 ft bleven we nog netjes onder de toch steeds dikker wordende wolken, waar af en toe wat lichte regen uit viel. Daar was overigens niets van te merken in de stabiliteit. Met de juiste trim kon je de stick gewoon loslaten en dan gebeurde er niets. Als een scherp mes door de warme boter!
Tijd voor het bochtenwerk. Door het relatief lage langstraagheidsmoment, laat de AT-3 zich zeer gemakkelijk "op één oor" leggen. Na een paar reguliere bochten gaf Erwin even een demonstratie van wat er allemaal kan en mag met een AT-3. Indrukwekkend! Dat komt dicht in de buurt van aerobatics :) Wat een versnellingen; lekker!
Ik heb dan wel niet het toestel zelf bestuurd, ik heb wel alles meegevoeld aan de stick en de pedalen. De AT-3 vraagt er om, intensief gevlogen worden. Veel stickNrudder, zogezegd. Continue bezig gecoördineerd bochten te vliegen. Dat maakt het een "fun plane to fly" en een goede leermeester.
Zeker een kandidaat voor een participatie. Maar ik wacht nog even af een beslissing te nemen totdat ik in ieder geval ook in de DA-20 meegevlogen heb. Daar had ik al een afspraak voor staan, maar die is niet doorgegaan, omdat het toestel in onderhoud was op die dag. Nu is de eerstvolgende mogelijkheid pas in Oktober, maar wat in een goed vat zit...
Ook zou ik graag een rondje met een Aquila A210 maken, want die staat ook nog steeds op mijn kandidatenlijstje. Die is nog niet aangeschaft bij KLM Aeroclub, dus dat zal dan via een andere ingang moeten.
Leuk Erik-Jan, we gaan je vliegbewegingen volgen hoor
BeantwoordenVerwijderenGr.Joke