Goedgekeurd! :)

De enige echte potentiële show-stopper voor mijn vliegavonturen die nog overgebleven was, was mijn vliegmedische keuring. "Was", want ik ben gisteren medisch klasse 2 goedgekeurd! :)

Goedgekeurd! :)

Helemaal happy, want nu weet ik in ieder geval zeker dat de reeds gedane investeringen en vooral degene die ik op het punt sta te gaan doen, niet voor niets zijn.
Als ik nu mijn brevet niet haal, dan heb ik het helemaal aan mezelf te danken. Inzet, toewijding, motivatie, tijd en , ach ja, een paar centen. Dat is alles wat er vanaf nu nog nodig is. Tijd en centen zijn daarin nog de meest onzekere factoren, maar daarvoor heb ik een plan. Als dat uitkomt, dan heb ik met een paar jaar mijn brevet.


De keuring behelst in feite een uitgebreide sportkeuring met de nadruk op hart, longen, ogen en keel-neus-oren. Het inschrijfformulier (de "eigen verklaring") stond vol met vragen of je ergens ooit voor behandeld was en in het tweede deel dezelfde vragen over je familie. Dat varieert dan van exceem tot hartstilstand, dus dat was even best een gepuzzel.Tijdens het eerste deel van de keuring wordt die lijst minutieus doorgenomen en voor alles een verhaaltje verlangd. Daarna begint het feitelijke fysieke onderzoek. Ik heb wat meer speling in mijn linker kniegewricht dan in mijn rechter. De klachten die ik daarbij heb zijn geen reden om vliegmedisch afgekeurd te worden, dus dat valt dan weer mee. Omdat ik brildragend ben, was het ogen onderzoek extra uitgebreid. Tegenwoordig (onder de nieuwe EASA regels) geldt voor klasse 2 (niet-commerciële luchtvaart) geen beperking meer ten aanzien van de sterkte, maar gaat het om de gecorrigeerde visus. Dus: hoe goed je ziet met bril, lenzen, of na je laserbehandeling. Scherp zien is één ding, cilindrische afwijking een ander, maar ook oogdruk, conditie van het netvlies, conditie van het uitwendige oog, ... alles wordt gecontroleerd. Ook wordt per oog gekeken wat je gezichtsveld is: kijk recht vooruit naar die gele puntjes en druk op een knop wanneer je daarnaast nog een ander puntje ziet. Dat andere puntje varieert dan in plaats en lichtsterkte om je grenzen vast te stellen. Ook het hart kwam uitgebreid aan de beurt. Hartfilmpje (ECG) zag er gelukkig prima uit :)

De eerstvolgende stappen zijn: lid worden van KLM Aeroclub (zou eens tijd worden, he Emile?), het vliegtuig in ontvangst nemen en een eigen headset aanschaffen. Die laatste twee kunnen ook omgekeerd worden in de tijd, als ik nog mee kan met een delegatie van de vliegclub om het toestel bij de fabriek af te nemen, zoals een paar weken terug al de bedoeling was. Dan is het wel prettig om een goede headset te hebben en die Lightspeed Zulu die ik van Emile te leen heb, lijkt goed te voldoen. Die is alleen een streepje duurder dan ik in gedachten had, dus daar ga ik nog even een nachtje over slapen. Misschien dat ik 'm kan blijven lenen tot het toestel gehaald wordt.

"Mijn" Aquila, klaar om weg te vliegen bij de fabriek

Zit ik hier heel vrolijk over mijn keuringsavonturen te schrijven. Helemaal blij. natuurlijk, zit ik me ineens te bedenken dat het vandaag 4 oktober is. Dat is niet alleen dierendag, maar ook de dag dat, vandaag precies 20 jaar geleden) die El Al Boeing 747 (El Al 1862) zich in die flats in de Bijlmer (zo heette Amsterdam Zuid-Oost toen nog) boorde. 20 Jaar geleden ... en ik weet het nog als de dag van gisteren. We waren onderweg naar een verjaardag (gefeliciteerd, Fred!), rijdend door de polder ten westen van Aalsmeer. Het was behoorlijk donker, op een oranje gloed links van ons na. De A2 en A9 leken wel een kralenketting van blauwe lampjes; zó veel dat het niet eens echt opviel dat ze knipperden. Later die avond kregen we te horen wat er gebeurd was. Ik krijg er nog kippenvel van als ik er aan denk.

http://nos.nl/artikel/425564-20-jaar-bijlmerramp.html