Ik had al eerder een uurtje les gehad in een Cessna 172 (PH-ACT van en met Ronald Janssen, Zelf Vliegen) en in de Aquila demonstrator (F-HARN met Ferry Herfst, KLM Aeroclub) en daarnaast al meegevlogen in een Antonov An-2 (D-FONL, Classic Wings, EHTE-EHSE-EDLV-EHTE), AT-3 (SP-ACY, met Erwin van den Boom, Bami Aviation, via Zelf Vliegen), DA-20 (PH-FLK, met Wouter Nagel, Diamond Flyers) en recentelijk natuurlijk met een Piper Comanche (D-EGHE, met en van Kees de Hoogh). Dat hebben jullie allemaal kunnen lezen in eerdere posts. Maar nu was dan toch het toestel aan de beurt waar ik een participatie in heb genomen.
Ik wilde dat doen in de vorm van een vliegles, zodat ik mijn derde uurtje in mijn logboek bij kon schrijven. KLM Aeroclub heeft meerdere instructeurs en met Ferry had ik al een uurtje gevlogen, dus viel mijn keuze voor deze vlucht op Piet de Hondt. Ik ken Piet al een beetje, als secretaris van de coöperatie Vuelo (eigenaar van het toestel) en van diverse social evenings die 1x per maand door KLM Aeroclub georganiseerd worden, en natuurlijk als instructeur van vliegvriendje Barry. Via mail contact gezochd en gevraagd of hij het ook wel zag zitten en zo ja, wanneer hij dan tijd had. De tijd binnen mijn vakantie werd al een beetje krap, want dinsdag en donderdag was het toestel overdag al volgeboekt en vanaf vrijdag ging de "Q" mee met een clubvlucht naar Frankrijk ter ere van de verjaardag van de Air France vliegclub (binnen KLM-Air France natuurlijk de tegenhanger van KLM Aeroclub). Dus bleven de maandag en woensdag nog over. Omdat Piet op maandag niet kon, was de keuze snel gemaakt: woensdag de 29e, rond het middaguur op de club, het toestel gereserveerd tot twee uur.
Helaas viel het weer een beetje tegen die woensdag.
De strook regen die hier boven het midden van het land ligt, draaide als een propeller in het rond, met als middelpunt zo ongeveer Lelystad. Zicht was in de regen te weinig, daar buiten net boven de limiet. Het wolkendek in de bui was echt te laag, met 300 tot 800 ft en buiten de buien om te marginaal, met 1000 tot 1700 ft. Kortom: rond een uur of tien hebben we maar besloten het niet door te laten gaan, die dag.
Enigszins teleurgesteld poste ik op facebook dat het wederom niet door ging, waarop Emile Nossin reageerde met "Wil je morgen einde middag vluchtje proberen met mij?" Ik had die donderdag een werkdag, want er was een seminar waar ik graag bij wilde zijn, dus ik zou op zijn vroegst om 6 uur op de club kunnen zijn. Het is nu tot een uur of 10 licht en dus is het vliegveld tot 9 uur open, dus dat was geen groot probleem. En met een lege maag vliegen is ook niet alles, dus hebben we rond zes uur afgesproken bij Flantuas voor een wereldburger om de avond mee af te trappen. Emile had de Q van 7 tot 8 gereserveerd, dus alles was op de rit voor een avondvluchtje. Nu het weer en het verkeer nog afwachten. Het seminar was in de buurt van Utrecht en zou tot 5 uur duren. Om die tijd duurt het al gauw een uur om tot in Lelystad te komen...
Het was uiteindelijk kwart over zes dat ik de auto parkeerde bij Flantuas. Emile had me net daarvoor al gebeld en kwam gelijk met mij aanlopen (hij was al op de club geweest). Het weer zag er vertrekkend uit Utrecht prima uit, maar naarmate ik dichter bij Lelystad kwam leek er een lage bewolking binnen te trekken. Gelukkig trok dat weer goeddeels weg tijdens de wereldburger :). Ook hebben we meteen de NOTAMs (NOtice To Air Men) uitgeplozen. Niks echt bijzonders in de buurt, behalve dat EHR3 actief was (schietterreein bij Oldebroek - die jongens schieten niet na 16:00, maar de "Restricted Area" is actief van maandagochtend tot vrijdagavond) en er weer een lading nieuwe windmolens in de polder geplant zijn. De hoogste was zelfs 577 ft en dat is mast hoogte. Raar, zo pal naast het laagvlieggebied in het zuiden van de polder, maar daar zal vast wel over nagedacht zijn. Uiteindelijk was het al ruim voorbij 7 uur voordat we terug waren bij de club. Emile had de Aquila al buiten gezet (of ervoor gezorgd dat de laatste haar niet binnen heeft gezet), dus dat scheelde alweer.
In de briefing room van de club mocht ik de weight and balance berekening doen. Dat stelt niet zo heel veel voor: een Excel sheet invullen en checken dat de gewichten binnen de ontwerpgrenzen van het toestel liggen. Met de tanks half vol is het praktisch onmogelijk om de Aquila te overbeladen met 2 personen en max. 40 kg bagage, dus het is meer een formaliteit. Het is overigens wèl verplicht en bovendien laat je een printje achter op de club, waardoor het meteen duidelijk is wie er met welk toestel weg is, met wie aan boord.
We zijn vervolgens naar buiten gelopen en hebben de walk-around gedaan: een algemene indruk van het toestel, gevolgd door een inspectie van wat kritische punten aan de buitenkant van het toestel.
Eenmaal in het vliegtuig geklommen krijg ik de checklist aangereikt. Emile heeft een nieuwe versie gemaakt en die gaan we uitproberen. Ik mag alle items aflopen en uitvoeren, voor zover dat handig gaat vanuit de rechter stoel. Met name het opstarten van de PFD, MFD en GPS (die computerschermpjes) is wat naar voren gehaald, zodat de GPS tijd heeft om op te lijnen en alle data beschikbaar is tegen de tijd dat het taxiën ingezet kan worden. Scheelt eventueel wat wachttijd. Eventueel, want zo snel (lees: langzaam) als ik de checklist door liep maakte dat geen verschil meer! :)
Tijd om te taxiën! Baan 05 is in gebruik, dus op C linksaf naar holdingpoint 05. Daarvóór nog de run-up checks (zeker stellen dat de motor tijdens take off voldoende vermogen gaat leveren en dat de toerentalregeling naar behoren werkt).
Waar zullen we eens heen vliegen? Nou, de camping was natuurlijk gauw besloten. Een paar rondjes over de caravan, even zwaaien naar de vrouw en schoonfamilie, is altijd leuk. De camping ligt redelijk dicht bij het schietterrein, dus dat is even oppassen. Er overheen vliegen is niet noodzakelijkerwijs gevaarlijk, om deze tijd, maar vooral erg duur. De camping ligt aan de noordkat van een vanuit de lucht makkelijk herkenbare zandvlakte. De zandvlakte, lokaal bekend als de Gobi, heeft op twee plaatsen middenop een paar bomen. Die steken als kleine groene stipjes mooi af tegen het witte zand.
Op de foto is meteen goed te zien dat het nog aardig heiïg was in de lucht. Vanaf de grond was daar iets meer van te merken, maar van boven af naar beneden dus wel. Maar goed, ruim voldoende zicht om te mogen vliegen, dus geen probleem.
Voor mij was dit natuurlijk een mooie gelegenheid om de camping van boven af op de foto te zetten :)
Helaas ligt de camping net in een militair laagvlieggebied (GLV VII), waar de voorgaande dagen druk laaggevolgen werd. Dat laagvlieggebied loopt van 100 foot (~30m) tot 1000 foot, dus dat is dan ook de minimum hoogte die we daar aangehouden hebben. Op 1000 ft zijn mensen op de camping nog net als stipjes zichtbaar, maar ik had uiteindelijk de foto's nodig om te zien dat mijn vrouw en mijn schoonfamilie ook echt hebben staan zwaaien.
Tijd om verder te gaan. We zouden nog gaan proberen eenzelfde rondje te maken boven het huis van GertJan Ootjers / Cees Ootjers. Op naar Almere! Over Harderwijk, met het duidelijk herkenbare lichtblauwe hoedje op het Dolfinarium. En dan grofweg richting Pampus. Gelukkig wist Emile op zicht het juiste huis te vinden en ook daar hebben we een paar rondjes op minimale hoogte (wederom 1000 ft, want bebouwd gebied) gevlogen. Inmiddels was er al een half uur verstreken en werd het tijd om terug te keren naar Lelystad. De toren van Lelystad informeerde nog even vriendelijk dat het veld bijna ging sluiten. Als we niet vóór 21:00 konden landen, dan zouden we een probleempje hebben. Dan zouden we officieel moeten uitwijken naar Groningen of Schiphol, of een boete accepteren voor het landen op een gesloten veld. Gelukkig kwam het niet zo ver. om 20:55 hadden we de wieltjes weer op het asfalt en om 20:58 wensten we Lelystad Tower een plezierige avond.
Mijn eerste air time in de KLQ was een feit! Een heerlijk responsief toestel, waar ik vast nog mijn handen vol aan ga hebben om strak en netjes mee te vliegen.
Ik kan niet wachten om het "voor het echie" te gaan leren ...
Tijd om te taxiën! Baan 05 is in gebruik, dus op C linksaf naar holdingpoint 05. Daarvóór nog de run-up checks (zeker stellen dat de motor tijdens take off voldoende vermogen gaat leveren en dat de toerentalregeling naar behoren werkt).
Waar zullen we eens heen vliegen? Nou, de camping was natuurlijk gauw besloten. Een paar rondjes over de caravan, even zwaaien naar de vrouw en schoonfamilie, is altijd leuk. De camping ligt redelijk dicht bij het schietterrein, dus dat is even oppassen. Er overheen vliegen is niet noodzakelijkerwijs gevaarlijk, om deze tijd, maar vooral erg duur. De camping ligt aan de noordkat van een vanuit de lucht makkelijk herkenbare zandvlakte. De zandvlakte, lokaal bekend als de Gobi, heeft op twee plaatsen middenop een paar bomen. Die steken als kleine groene stipjes mooi af tegen het witte zand.
Voor mij was dit natuurlijk een mooie gelegenheid om de camping van boven af op de foto te zetten :)
Helaas ligt de camping net in een militair laagvlieggebied (GLV VII), waar de voorgaande dagen druk laaggevolgen werd. Dat laagvlieggebied loopt van 100 foot (~30m) tot 1000 foot, dus dat is dan ook de minimum hoogte die we daar aangehouden hebben. Op 1000 ft zijn mensen op de camping nog net als stipjes zichtbaar, maar ik had uiteindelijk de foto's nodig om te zien dat mijn vrouw en mijn schoonfamilie ook echt hebben staan zwaaien.
Tijd om verder te gaan. We zouden nog gaan proberen eenzelfde rondje te maken boven het huis van GertJan Ootjers / Cees Ootjers. Op naar Almere! Over Harderwijk, met het duidelijk herkenbare lichtblauwe hoedje op het Dolfinarium. En dan grofweg richting Pampus. Gelukkig wist Emile op zicht het juiste huis te vinden en ook daar hebben we een paar rondjes op minimale hoogte (wederom 1000 ft, want bebouwd gebied) gevlogen. Inmiddels was er al een half uur verstreken en werd het tijd om terug te keren naar Lelystad. De toren van Lelystad informeerde nog even vriendelijk dat het veld bijna ging sluiten. Als we niet vóór 21:00 konden landen, dan zouden we een probleempje hebben. Dan zouden we officieel moeten uitwijken naar Groningen of Schiphol, of een boete accepteren voor het landen op een gesloten veld. Gelukkig kwam het niet zo ver. om 20:55 hadden we de wieltjes weer op het asfalt en om 20:58 wensten we Lelystad Tower een plezierige avond.
Mijn eerste air time in de KLQ was een feit! Een heerlijk responsief toestel, waar ik vast nog mijn handen vol aan ga hebben om strak en netjes mee te vliegen.
Ik kan niet wachten om het "voor het echie" te gaan leren ...
Hier een Google Earth bestand van de vlucht:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten