Druk met allerlei andere zaken, zoals vakantie :)
Intussen ben ik 9 uur en 10 landingen verder. Dus ja: het overland tijdperk is aangebroken! Op het kaartje in de rechter kantlijn kun je zien waar ik zoal geweest ben en dat begint nu echt ergens op te lijken :)
Half april ben ik naar Leer (D) geweest en eind mei naar Groningen (begin juni nog een keer). Tussendoor was vakantietijd voor zowel mijn instructeur als voor mijzelf, vandaar de anderhalve maand pauze.
De vlucht naar Leer was vooral een navigatievlucht. Ook was het bedoeld om naar een onbekend veld te vliegen en mijn Duitse radiotechniek te oefenen. Daarin schoot ik de vorige keer op Stadtlohn nog wat tekort. Om het nog wat spannender te maken zijn we op de terugweg door de Groningen CTR gekruist, om vervolgens op Drachten te landen. Vanaf daar pas weer terug naar Lelystad.
Leer heeft een beduidend smallere baan dan Lelystad en er stond ook nog een knoop of tien crosswind. Toen ik contact had met Leer Information, kreeg ik toestemming voor een direct base 08, wat inhoudt Noord-Zuid over rivier Ems aankomen en meteen linksaf naar de landingsbaan. Ik zat wat aan de hoge kant, met nog wat veel snelheid, maar ik dacht dat allemaal nog wel kwijt te kunnen raken. Nou, niet dus. Man, wat zweeft die Aquila toch goed! Dus toch maar een doorstart gemaakt en het via een normaal, volledig circuit nogmaals geprobeerd. Dat ging beter :). Met zo'n "smalle" baan (20 meter is nog steeds twee keer de spanwijdte, maar 2/3 van de breedte die ik gewend ben) en een aardige crosswind ziet dat er evengoed nog spannend uit.
Eenmaal geland komt de havenmeester naar buiten gesneld om ons van wat Mogas te voorzien. Na een paar liter in iedere vleugel ontvangen te hebben ... Schnitzel!
Want ja, als je dan toch in Duitsland bent... ;)
Terug gingen we via de Groningen CTR naar Drachten. Dan merk je dat je de VFR radioroutine er goed in gehouden hebt, maar dat een control zone kruisen toch weer hele andere standaardzinnetjes vereist. Die waren al weer best diep weggezonken, in dat half jaar dat ik ze niet nodig gehad heb. Verbeterpuntje!
Naderend naar Drachten was het even goed zoeken naar de visuele aanwijzingen waar het circuitgebied ligt - en dan met name de dorpjes in de omgeving die vermeden moeten worden. Drachten zelf is daar één van en dat maakt de nadering naar baan 08 wat uitdagender. Daartoe moet je oost van de snelweg blijven, maar dat maakt final erg kort. Ook de baan zelf is aanmerkelijk korter dan ik gewend ben, dus even goed opletten. Op tijd beginnen met dalen is de truc. Uiteindelijk levert het totaal geen probleem op en staan we binnen de kortste keren op het zwaar berubberde asfalt. Deze strook asfalt wordt namelijk ook gebruikt voor dragraces, zo af en toe - dus eerst even bellen voor je erheen vliegt.
Langzaamaan wordt het tijd voor mijn eerste solo overland (landen op een ander veld dan van waar je bent vertrokken). Ik had een vlucht naar Ameland voorbereid, plus een alternatief met instructeur: naar Groningen (Eelde), gevolgd door Oostwold. Dat zou dan op 31 mei moeten gaan plaatsvinden. Helaas was het weer er niet naar om solo te gaan vliegen, met de hele voorafgaande week regen en een straffe wind uit het zuid-westen (15 tot 20 knopen uit richting 240 graden). Dat is best een aardige crosswind component voor een eerste solo landing op een vreemd (gras)veld. Hoewel de lucht volledig grijs was, zat de bewolking hoog genoeg en was het zicht er onder goed genoeg om het rondje Groningen te gaan doen. Het zou aan het eind van mijn geboekte periode pas gaan verminderen - meer regen, minder zicht en lagere bewolking. Dus als gezegd: met instructeur naar mijn eerste gecontroleerde veld. Onderweg de nodige oefeningetjes gedaan en uiteindelijk natuurlijk de benodigde radio calls. Mijn landing was benedenmaats. Niet genoeg voetenstuur gegeven om het scheef tegen de wind in hangen "recht te trappen". Verder is de baan natuurlijk 5 keer zo lang als nodig, dus het duurde even voordat ik er af kon draaien. Dat had allemaal wel wat vlotter gemogen. OK, genoteerd voor een volgende keer. Aangekomen op K-Aaron werden we verwelkomd door een heuse marshaller die ons netjes op een plekje voor de toren dirigeerde. Nòg een "eerste", voor mij :)
Afrekenen was een hoofdstuk apart, vanwege een brand in de serverruimte aldaar. Dat werd uiteraard allemaal zo snel mogelijk gemaakt, maar nog niet alle computersystemen waren al "up and running". Ik moest een papier vullen met NAW gegevens en ik zou de rekening wel toegestuurd krijgen. Prima; even afwachten, dus.
Daarna gauw door naar Oostwold. Dat ligt nog ten noord-oosten van Groningen, richting Delfzijl. Vertrek vanaf Eelde is natuurlijk ook volgens de gecontroleerd-veld procedure: ATIS afluisteren, contact leggen met Eelde Delivery voor een start-up clearance, dan naar Tower voor taxi klaring en uiteindelijk voor de take-off clearance. Ik had een vertrekroute naar het noord-westen aangevraagd, om vervolgens om de noordpunt van Groningen stad naar Oostwold te sturen. Ook daar was mijn landing er eentje waar nog wel wat aan te verbeteren viel. Wéér die voeten... Ik ben niet in vorm, vandaag!
Als je het over radiogebruik hebt, is Oostwold wel zo ongeveer het tegenovergestelde van Groningen. Niks procedurele zinnetjes, zelfs geen Engels. Gewoon een take-off clearance op zijn Grunings: "Ja toe mââaar!". Hahahaha!
De week er na had ik ook een lang blok gereserveerd. Het grote verschil was, dat het deze keer prachtig weer was! Alleen wat veel wind, zo'n 15 tot 20 knopen uit richting 250. Deze keer mocht ik dezelfde vlucht naar Groningen en Oostwold nòg eens doen, maar dan alleen! Dat is dus mijn eerste (en tweede en derde) solo overland, mijn eerste solo gecontroleerde veld en mijn "grote driehoek" (twee tussenlandingen en minstens 150nm lang). En uiteindelijk een verdubbeling van het aantal solo uren van drie naar zes :)
Deze keer heb ik onderweg wat stijle bochten en noodlandingen geoefend en wat geslipt om beter gevoel te krijgen wat voetenstuur precies doet. Verder heb ik de landing op Groningen gebruikt om al heel vroeg "recht te trappen" en zodoende nog wat meer oog-hand-voet coördinatie te kweken. Deze keer geen marshaller, helaas. Daarentegen hoefde ik (nog) niet af te rekenen: "U heeft hier al een rekening". "Oh?". "Ja, u staat al in het systeem, dus u hoeft nu niet te betalen. We sturen de rekening op." Eenmaal thuisgekomen lag de rekening van de vorige week in de bus: €24,88! Net zoveel als in Lelystad. Ik had verwacht dat een gecontroleerd veld duurder zou zijn... Of eigenlijk: Lelystad goedkoper, maar dat is een heel andere discussie.
Deze keer had ik een Uniform Departure gepland: vertrek naar het zuid-westen tot aan Assen. Vanaf daar onder Assen door weer naar het Noord-Oosten, naar Oostwold.
Ook deze keer werd ik verwelkomd door de opgewekte stem van Rico op de radio van Oostwold. Toen ik op de toren aankwam, kreeg ik koffie en de vraag of ik een pakketje in Lelystad bij de havendienst wilde afgeven. Ach, ik ging toch die kant op :) Nog even een paar plaatjes geschoten van het veld en de voertuigen die er geparkeerd stonden, een broodje gegeten op het terras, een sanitaire stop en dan weer terug naar de thuisbasis. Omdat dit een vlucht was zonder vluchtplaats en ik nog tijd over had van mijn boeking, heb ik nog wat oefeningetjes gedaan en wat omweggetjes genomen. Dit is het echte genieten!
Terug in de buurt van Lelystad was het erg druk op de radio. Weekend, mooi weer, ..., midden op de middag, wat wil je nog meer. Even goed uitkijken, dus! Toen ik me net bij Bravo gemeld had, hoorde ik een "straight in" aangekondigd worden. Het ging om de PBY Catalina. Die is te groot om het standaard circuit te kunnen volgen, dus die doet altijd een rechtstreekse nadering. We zouden ongeveer gelijk aankomen, dus ik moest even goed naar buiten kijken waar ze nou precies vloog. Ik schatte in dat ik precies van de baan kon zijn voordat ze de landingsbeslissing moest nemen en dat bleek ook zo te zijn. Nog even op de radio gemeld dat ik de baan had verlaten, ter bevestiging voor de Catalina crew.
Dus nu begint het er echt op te lijken. Ik heb 6 solo uren staan, dus daar moeten nog minimaal 9 uren bij. Verder gaan we nog wat soft- en short field take-offs en landingen, stijle bochten en noodprocedures oefenen. Dus nog genoeg te doen, ook samen met een instructeur. Maar dit smaakt toch wel naar meer! :)
Folder with KML files of my flights
Geen opmerkingen:
Een reactie posten