dinsdag 15 november 2016

Toch nog overland

Mijn eerste overland verliep niet geheel zoals ik gedacht had. Hieronder het verhaal zoals ik dat gedeeld heb binnen KLM Aeroclub, opdat ook anderen er van kunnen leren:


DAT GEBEURT MIJ NIET!

Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ik een blunder begaan heb waarvan ik ècht dacht dat het mij niet zou overkomen. Totdat het dus wèl gebeurde.



Op 1 september ben ik met onze Q naar Ameland en terug gevlogen. Het was voor mij een “beladen” vlucht, want een maand daarvoor was mijn vader overleden. Het zou die dag zijn 81ste verjaardag zijn geweest. Ik was samen met mijn broer en de as van mijn vader naar “zijn eiland” geweest.
Ik heb overwogen de vlucht helemaal niet te maken. Maar omdat het afscheid goed was – voor zover dat kan, natuurlijk – hadden we er allemaal vrede mee. We wilden dit gebaar nog maken als afsluiting. Pa was altijd zo trots op zijn piloterende zoon. Op deze manier kon hij toch nog een keertje mee. Het was prachtig weer en ik voelde me goed en redelijk fit. Dus toch met “mijn” vliegtuig heen en weer.
De vlucht zelf verliep probleemloos. 10 knopen wind vanuit 180 zorgden er voor dat we er redelijk snel waren en dat ik wat te doen had, tijdens het landen. Mooie crosswind landing; alles OK. Terug precies langs de grens van de bewolking gevlogen; het kon niet mooier!
wolken
Bij terugkomst op Lelystad stond de KBA met de neus naar buiten op de centrale gele lijn geparkeerd. Dat was wat onhandig, maar ik kon er nog naast parkeren. Een klein stukje over het gras moet kunnen; dat hadden we net op Ameland ook gedaan. Dus aan de kant van taxiway C er naast. Zo gezegd, zo gedaan.
IMG_3
Motor uit en tow-bar gepakt. Ondertussen werd de KBA nog een stukje naar voren geduwd, zodat ik wat meer manouvreerruimte had. Ik schatte in dat ik met hooguit één keer steken wel achteruit de hangar in kon steken.
Terwijl ik nauwlettend in de gaten hield dat de rechtervleugeltip niet de KBA zou raken, hoorde ik plotseling “POK”aan de andere kant. En ja hoor! Ik had met de linker vleugeltip de hangardeur geraakt. Ai ai ai! Balen! Wat nu? Heel even de situatie bekijken en bedenken hoe ik weer terug kon rijden zonder de schade erger te maken en dat dan zo gedaan. De schade aan de vleugel (en aan de deur) was goed zichtbaar. Hier moest toch maar een expert naar kijken.
IMG_3084
Met een knoop in mijn maag alles gemeld bij Cees en Erik. Later die dag ook bij de veiligheidscommissie en het ABL gemeld. Gelukkig werd dit professioneel opgepakt. Het toestel werd meteen geblokkeerd en een inspectie geregeld. Geen oeverloos gezeur over schuld of hoe kun je zo stom zijn. Gewoon doorpakken en zorgen dat het toestel zo snel mogelijk weer veilig kan vliegen.
Uit het technisch onderzoek bleek uiteindelijk, dat er naast de oppervlakkige schade een haarscheurtje in de vleugeltip zat. Dat scheurtje zat nog wel binnen de norm voor luchtwaardigheid, maar moest wel na 5 en 10 vlieguren geïnspecteerd worden. Als het scheurtje niet zou groeien waren er geen verdere maatregelen nodig. Dat bleek gelukkig het geval.

Wat heb ik hiervan geleerd?
  • Juist bij afwijkende omstandigheden moet je extra alert zijn.
  • Wees eerlijk naar jezelf en onderken je vermoeidheid, afleiding, etc. Een extra schepje oplettendheid kan dan geen kwaad.
  • Bij tow-bar operations altijd beide vleugeltippen in de gaten houden. Bij voorkeur zelfs LATEN houden door twee “wingmen”, indien beschikbaar (wel altijd zelf verantwoordelijk). Anders regelmatig even stoppen en naar de tips lopen.
  • Gebruik de gele lijnen waar ze voor bedoeld zijn.
  • In dit specifieke geval was het beter eerst de KBA “normaal” te parkeren en daarna pas Q naar binnen te duwen (“Terug naar standaard omstandigheden”).
  • Het kan mij toch wèl overkomen…
Dus denk niet dat het jou niet kan overkomen; dat dacht ik zelf ook!
Eric-Jan Oud
Not my finest hour, zogezegd!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten