Ik heb een hele lange lijst met mensen die al eens aangegeven hebben mee te willen, plus nog een aantal die dat misschien niet aangegeven hebben, maar die ik zelf graag eens mee zou nemen. En er is er één die liever met beide benen op de grond blijft ;)
Maar hoe kies je nu wie er eerst mee mag en wie in welke volgorde daarna. Nou, ik had besloten dat de eerste vlucht met mijn vrouw zou zijn en daarna zou ik eerst eerste graads familie meenemen, voordat vriendjes en vliegvriendjes aan de beurt waren. Meer dan dat wilde ik niet vastleggen, dus was het meer een kwestie van gelegenheid dan van voorkeur die verder de volgorde bepaalde.
De vlucht met Petra was op Bevrijdingsdag (vandaar "Bevrijdingsvlucht"). Dat betekende een lang weekend vrij, dus naar de camping. Daar zijn ook meestal Petra's ouders en broer en zeker met zo'n lang weekend met mooi weer was dat OK nu het geval. Toen we terug kwamen van Bevrijdingsvlucht, vol enthousiaste verhalen floepte ik er zomaar uit tegen mijn schoonmoeder dat zij dan morgen aan de beurt was voor haar luchtdoop. Ik had verwacht dat ze tegen zou sputteren (leeftijd, recente operatie, slecht ter been, nog nooit gedaan - dus eng), maar ze zij meteen ja! Dus ik gekeken of het toestel al geboekt was en meteen voor de volgende dag vastgelegd. Ook meteen maar een afspraak met broer Edwin gemaakt voor drie dagen later, de zondag van het lange weekend.
OK, het was een hele toer om in het vliegtuig te klimmen en nog een grotere toer om er weer uit te komen, maar dat was het dubbel en dwars waard!
Terug in de Flevopolder nog even een rondje om de cathedraal gedraaid. Altijd leuk, van boven!
Mmmmhhh,... het enige echte onweersfront van deze zomer kwam uitgerekend op de dag dat wij gepland hadden naar Leer te vliegen langs. En ook nog op de tijd dat wij zouden vliegen, dus dat werd 'm niet, die dag.
Met schoonmoeder Ellie ongeveer hetzelfde rondje gevlogen als met Petra: Kampen, Zwolle, over de camping, Harderwijk en weer terug. Fantastisch vond ze het. Zo mooi, al die vakjes daar beneden. En dan de camping! Eeg bosrijk, dus onze caravans waren niet echt te herkennen, maar natuurlijk wel het zwembad, voetbalveld, "Roodkapje" (veld met seizoensplaatsen, met maar weinig bomen).
Met Edwin heb ik een iets ander rondje gevlogen, omdat ik nu ook wel eens wat anders wilde zien en omdat hij andere interesses heeft. We zijn een kijkje wezen nemen bij de nieuwe spoorbrug die klaar lag over de A1 om de oude te gaan vervangen. Die brug was net het weekend ervoor over de snelweg heen geschoven en stond nu te wachten op de sloop van de oude brug.
Daarna zijn we wederom over de camping gevlogen en omdat hij dat bochtjes draaien wel leuk vond zijn we daarna wat hoger gaan vliegen en heb ik mijn steile bochten nog eens kunnen oefenen :)
Twee weken later was Agnes (tante) aan de beurt. Ze vond het best wel spannend, maar wilde het toch eens meegemaakt hebben. Ze was vooral bang misselijk te worden, dus ik had me voorgenomen zo comfortabel mogelijk te vliegen. Het werd een rondje om het Markermeer, omdat de Veluwe zo thermisch ("bumpy") was, de laatste keren. Dan kun je beter over water vliegen, daar zit niet zoveel contrast in de thermiek, dus minder "hobbels in de weg". Uiteindelijk ook nog over haar woonplaats Laren heen gevlogen en weer terug naar Lelystad.
Ze is wel misselijk geweest, de rest van de dag, maar dat had ze er graag voor over om dit meegemaakt te mogen hebben :)
Haar zus, mijn moeder, Ria woont in Alphen aan den Rijn. Ook dat is nog aan te vliegen zonder de Schiphol CTR door te hoeven, dus dat kon ik wel beloven. Toen we vertrokken bleek het zicht toch wat tegen te vallen. Niet zoveel dat ik terug moest keren, maar wel zoveel dat het leuker was geweest met meer zicht. Meestal kun je, vertrekkend vanaf Lelystad Enkhuizen wel zien liggen. Dat was nu niet het geval. Evengoed hebben we veel lol gehad onderweg en heeft ze van het uitzicht dichtbij genoten. Ze woont precies aan de rand van Alphen, dus met al dat grasland voor de deur konden we mooi wat rondjes voor het balkon langs maken. Alle bekende buren stonden op hun balkon te zwaaien :)
Verder heb ik met Petra nog een tweede vlucht gemaakt, omdat de eerste zo bumpy was. Op 24 juni was dit jaar het "Sunset flying" op Texel en daarom is vliegveld Lelystad dan ook langer open dan normaal. We zijn niet naar Texel geweest, maar hebben een rondje lokaal over Emmeloord, Lemmer, Balk en weer terug richting Zwolle en Kampen gemaakt. Juist omdat de kracht van de zon uitdooft, aan het einde van de dag, wordt de atmosfeer steeds stabieler. Dat zorgt ervoor dat de thermiek uitdooft en je, mits goed uitgetrimd, "handjes los" kunt vliegen als een scheermes. Dat is dan meteen een hele andere ervaring dan haar eerste vlucht en ze kon dan ook wat beter ontspannen.
Onze volgende vlucht samen zou een overland vlucht (dus met een andere bestemming dan de vertrek luchthaven) gaan worden. Petra mocht zelf kiezen waar naar toe en ze koos voor Ameland. Leuk, want daar heeft onze familie een band mee, je steekt dan het wad over (dat gegarandeerd laag water heeft op òf de heenweg, òf de terugweg, als je ook op het eiland nog even een lunch of een stukje strand pakt), en Ameland heeft een grasbaan. Allemaal nieuw voor Petra :)
Maar de eerstvolgende in de rij was mijn broer. Hij is fanatiek zeiler, dus werd het een rondje langs de Markermeer en een paar Ijsselmeer havens.
Natuurlijk mochten een paar krullen over zijn huis in Hilversum niet ontbreken!
De vlucht naar Ameland hadden we gepland in onze zomervakantie. Helaas werd toen mijn vader ziek en hebben we die vlucht afgelast om bij mijn vader te kunnen zijn. Uiteindelijk is hij vrij snel overleden, dus onze vakantie verliep iets anders dan gepland. Wel heb ik aan het eind van de vakantie een paar circuitjes gevlogen om mijn crosswind landing skills een beetje aan te scherpen. Met die lokaaltjes maak je wel uren, maar met één landing per vlucht schiet het met het oefenen van landingen niet hard op, natuurlijk.
We besloten dat mijn eerste gebrevetteerde overland dan naar Leer in Duitsland zou gaan. Daar hadden ze het weekend van 20/21 augustus een fly-in georganiseerd en wij zouden daar een schnitzeltje gaan scoren voor de lunch. Gewoon, omdat het kan! Een internationale vlucht heeft ook wel wat, als eerste overland en Ameland komt later nog wel een keer.
Wat wordt dan mijn eerste overland?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten