donderdag 19 mei 2016

Bevrijdingsvlucht

Wat duurt het ongelofelijk lang voordat het brevet binnen is, zeg! Eigenlijk valt het wel mee, hoor, maar het voelt als een eeuwigheid, die paar weken. Maar goed, zondag 1 mei, na een weekend-uitstapje terugkomend, lag -ie op de mat!


Uiteraard was mijn eerste vlucht na het behalen van mijn brevet er één met mijn vrouw, Petra. Ze heeft mijn allereerste vlucht (in 2011 met een C172) meegemaakt en vond het toen best wel spannend. In de tussentijd is die spanning niet minder geworden, dus het was even aftasten of ze het überhaupt nog wel leuk zou gaan vinden...


Daarom een relatief kort, lokaal rondje gepland, met de mogelijkheid om direct terug te keren als het allemaal tòch te veel zou blijken. Vertrekkend vanaf Lelystad zouden we via Dronten en Kampen naar Zwolle vliegen. Het toestel was al geboekt (ik mocht dat nog niet zelf doen, zonder brevet, maar ik wilde ook weer niet te lang hoeven wachten, dus heb ik de boeking làten doen) voor 5 mei, Bevrijdingsdag. Dus dit zou de "bevrijdingsvlucht" worden. Even over Zwolle kijken naar het bevrijdingsfestival aldaar :)
Vanaf Zwolle zou dan de reis langs de IJssel zuidwaarts voeren en bij Olst weer naar het westen keren. Daarmee omzeilen we EHR3, een "Restricted Area" op de noordelijke Veluwe - een schietterrein, dus ook niet iets om stiekem wèl overheen te vliegen. Bovendien voert die route direct over de camping waar wij een chalet hebben, evenals Petra's ouders en broer. Vanaf daar wellicht nog een stukje wat hoger boven de Veluwe, richting Putten om Petra zelf ook de gelegenheid te geven even te sturen.


Zo gezegd, zo gedaan. 5 Mei kwam steeds dichter bij en het weer leek te gaan meewerken. Het was zonnig en zelfs warm (!). Wel stond er een aardig zuchtje wind en zou die ook nog eens dwars op de baan staan, vanuit het zuid-oosten.
Om Petra's zenuwen niet te veel uit te dagen, heb ik niet te veel opmerkingen gemaakt in de aanloop naar 5 mei over vliegen en zo. Pas in de auto onderweg naar het vliegveld ben ik beginnen te vertellen wat er zoal allemaal zou gaan gebeuren. Ook dat het helemaal niet erg is om toe te geven dat je het eng vindt; dan gaan we gewoon direct weer terug. En verder vooral gefocused op wat ik allemaal ging doen: pre-flight, weer, NOTAMs, Weight and balance, tankprocedure, dat soort dingen. Eenmaal aangekomen op de club meteen begonnen met alle vliegtuig dingetjes en uiteindelijk de kaart tevoorschijn getoverd waar de geplande route op stond. Petra mocht die vasthouden en daarmee volgen waar we waren en "navigeren". Dat werkt heel goed als afleiding voor nerveuze passagiers, heb ik gemerkt.

Tijdens de gehele vlucht ben ik blijven vertellen over wat ik ging doen. "Ik pak die checklist er bij, niet omdat ik niet weet wat ik moet doen, maar om zeker te zijn dat ik niks vergeet en om alles in de juiste volgorde te doen", "de toren hoort niet wat wij tegen elkaar zeggen. Pas als ik op dit knopje druk, horen zij het ook. Dus of je ook van dit knopje af wilt blijven ;) - tenzij je wat aan de toren te melden hebt, natuurlijk :D", "ik ga nu aan de toren vragen welke baan in gebruik is, dus druk ik nu op dit knopje". En zo ging dat de hele weg door, dus Petra had geen tijd om zenuwachtig te zijn!
Bij baan 05 aangekomen hing de windzak als een slappe zak naar beneden, dus veel (cross)wind zou er niet staan. Na de run-up (met uiteraard weer de nodige uitleg) nog even wachten op twee toestellen die net binnenkwamen, maar toen waren wij toch echt aan de beurt.
Zodra we de grond verlieten, was mij direct duidelijk dat er tòch beduidend meer crosswind stond dan dat de windzak suggereerde. Door de luwte van de gebouwen was het ding waarschijnlijk vrij goed afgeschermd van de wind. Diezelfde gebouwen zorgden ook voor de eerste turbulentie die we al direct na take-off tegen kwamen. Niets om je zorgen over te maken, maar wel oncomfortabel voor iemand die toch al wat gespannen een vliegtuig in stapt. Ze hield zich heel dapper, maar aan haar stiller-dan-normaal zijn merkte ik wel dat ze het toch wel wat eng vond.
Ook boven de polder was er meer thermiek dan ik verwacht had, met de bijbehorende "bumps". Gewoon doorpraten over waar we zitten, wijzen op bollenvelden die het nog wèl deden, herkenbare punten in de omgeving aanwijzen en maar hopen dat dat genoeg afleidt... Pas rond Zwolle begon het wat te wennen, voor Petra. Langs de IJssel, over Epe, via de ijscoboer (Rozeboom, bij Gortel :D ) naar de camping was leuk en heel herkenbaar voor haar, dus ook dat bracht wat afleiding. Evengoed toch maar afgezien van boven de camping extra rondjes draaien ;). Ook het stukje richting Putten maar geschrapt, omdat dat maar geringe toegevoegde waarde zou hebben met al die extra thermiek boven de zandgronden van de Veluwe. Dat zelf een stukje sturen, dat doen we later nog wel een keer. Dit was wel weer genoeg enerverende ervaring voor één dag.
Dus via Bravo weer terug naar het veld. De wind was inmiddels nog wat toegenomen tot een 13 knopen crosswind component. Het werd uiteindelijk niet mijn mooiste landing, maar wel vrij netjes. "Sportief", maar netjes. In ieder geval wil ze wèl nog een keer mee, dus moet ik toch iets goed gedaan hebben :)
Heel voorzichtig uitbreiden maar, en hopen dat het de volgende keer iets minder turbulent en thermisch is.
De eerste vermelding in mijn nieuwe logboek is een feit! :D

KML file:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten